بررسی اپیدمیولوژی تبخال لبی در جمعیت استان ایلام در سال 1374

سابقه و هدف: بیماری تبخال لبی در حرفه دندانپزشکی بدلیل شیوع بالا و انتقال آن از اهمیت خاصی برخوردار می باشد. در این راستا این تحقیق با هدف بررسی اپیدمیولوژیک تبخال لبی در جمعیت استان ایلام در سال 1374 انجام گردید. مواد و روشها: این تحقیق از نوع توصیفی و با روش مشاهده و مصاحبه با استفاده از پرسشنامه صورت گرفته است. تعداد نمونه ها 400 نفر بودند (188 نفر مذکر و 212 نفر مونث) که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای سیستماتیک انتخاب شدند. در این گروه بندی 200 نفر در گروه سنی I (12-7 سال)، 100 نفر در گروه سنی II (19-15 سال)، 50 نفر در گروه سنی III (44-35 سال) و 50 نفر در گروه سنی IV (74-65 سال) قرار گرفتند. متغیرهای مورد بررسی عبارت بودند از: سن، جنس، سابقه ابتلا به آفت عود کننده دهانی، میزان تحصیلات مادر و فرد، وضعیت اقتصادی، وضعیت تاهل، سابقه مصرف دخانیات، سابقه معاینات دندانپزشکی، میزان پلاک و محل زندگی. یافته ها: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که میزان شیوع ابتلا به تبخال لبی در جمعیت مورد بررسی 28.8% می باشد. در میان گروهها، گروه سنی I بیشترین سابقه ابتلا به تبخال لبی (30.5%) را نشان داد و پس از آن به ترتیب گروه های سنی IV (30%)، III (28%) و II (25%) قرار داشتند. همچنین رابطه سابقه تبخال لبی با سابقه آفت عود کننده دهان معنی دار بود ولی در بقیه موارد رابطه معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: از نتایج این تحقیق می توان نتیجه گیری نمود که میزان شیوع در گروه سنی 7 تا 12 سال بالاتر بوده و همچنین میزان شیوع آن در کل جمعیت استان ایلام نسبت به استان تهران (1374) پایین تر می باشد.